Έρευνα που χρησιμοποίησε δεδομένα τα οποία συλλέχθηκαν στη Disneyland καταδεικνύουν ότι η ανθρώπινη δημιουργικότητα ενδέχεται να εξελίχθηκε όχι ως έκφανση λειτουργιών σεξουαλικής επιλογής - όπως υποστηρίζουν ορισμένοι επιστήμονες - αλλά ως τρόπος με τον οποίο οι γονείς βοηθούνται να δημιουργήσουν δεσμό με τα παιδιά τους και να διαιωνίσουν τις γνώσεις τους, τις πολιτισμικές πρακτικές και τις παραδόσεις τους.
Ο εξελικτικός ψυχολόγος Geoffrey Miller του πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη δημιουργικότητα, η αφήγηση ιστοριών, το χιούμορ, η μουσική, η φαντασία και η ηθική, όλα εξελίχθηκαν ως μορφές συμπεριφοράς ζευγαρώματος. Χρησιμοποίησε δεδομένα από την τουριστική βιομηχανία της Νότιας Καλιφόρνιας για να υποστηρίξει το επιχείρημά του. Παρέχει μία εξήγηση για το λόγο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τόσο μεγαλύτερος σε σχέση με το μέγεθος του υπόλοιπου σώματος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα.
Τώρα οι ανθρωπολόγοι Craig Palmer του Πανεπιστημίου του Μισούρι και Kathryn Coe του Πανεπιστημίου της Αριζόνας υποστηρίζουν μία διαφορετική θέση. Σύμφωνα με αυτούς στο πάρκο ψυχαγωγίας της Disneyland βρίσκονται συγκεντρωμένα πολλά από τα στοιχεία εκείνα που αναφέρει ο Miller και τα οποία θεωρεί ότι εξελίχθηκαν μέσα από συμπεριφορές ζευγαρώματος.
Οι Palmer και Coe υποστηρίζουν, όμως, ότι σε πάρκα όπως αυτό που προαναφέρθηκε το στοιχείο του ζευγαρώματος απουσιάζει εντελώς. Εναλλακτικά υποστηρίζουν ότι όλες οι παραπάνω όψεις της ανθρώπινης δημιουργικότητας που εδράζονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο ενδεχομένως εξελίχθηκαν στο πλαίσιο της προσπάθειας των γονέων να επηρεάσουν τα τέκνα τους.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αντίστοιχη εγκεφαλική δικτύωση αναπτύχθηκε κυρίως στην προσπάθεια των γονέων να εκπαιδεύσουν τα τέκνα τους πάνω σε παραδόσεις, οι οποίες αφορούν περιόδους πολύ μεγαλύτερες από μία ή δύο γενιές.
